De mandarijn en zijn belager

Met wat stijve vingers poogt zij de schil van de mandarijn te ontdoen. 

Ze zet haar nagels er ferm in en dan gebeurd het, de mandarijn sputtert flink tegen en spuit als afweer mechanisme een straaltje zure inhoud naar buiten. 

Precies over haar velletje van haar nagelriemen waar ze gister zo aan had zitten peuteren tot bloedens toe.

Gotver!!! 

Dat doet zeer, het bijt er flink in! 

Zij gooit de half afgepeuterde mandarijn neer 

op het schoteltje op haar tafel en rent ze snel naar de keuken.

Oeehhhhhh snel snel, dat bijt als een gek. 

De kraan is blij! 

Heheh eindelijk mag ik weer eens zien voor wat ik

waard ben en laat mijn stralen water prettig en doch enigszins gestoord los. 

Ja oké, het gaasje in mijn mond is ook hard aan vervanging toe!
Nee ik spuit geen net straaltje meer, nee! 

En wat is daar dan weer mis mee, mompelt de kraan...

Ze houdt haar gewonde vinger onder de sputterende kraan en haalt diep adem van verlichting.

Hehhhhhhh dat is lekker!

De kraan zijn wangen beginnen te gloeien van dit compliment. 

FUCK!!!!!!! Ze verbrand haar vinger nu die net eindelijk verlost was van het gif van de pissige mandarijn!

Uit dat kreng en ze geeft een harde zwaai aan de kraan, die zich nergens van bewust is en nu verder mokt in stilte!

Ze veegt haar vinger voorzichtig af aan de handdoek aan het haakje. 

Gatver, die meurt ook een uur in de wind en ze pakt de doek en loopt ermee naar de wasmachine. 

Ze opent het deurtje en smijt met een pesthumeur de handdoek door de ring naar binnen!

Uit de la haalt ze een schone en hangt die met een soort van ironische tederheid op, zo van ja jou 

kan ik nog wel eens heel hard nodig hebben in de nabije toekomst!

Een diepe zucht ontspringt de spanning op haar borst!

Vol goed moed loopt zij weer richting tafel, waar ze de inmiddels gevreesde mandarijn aanschouwt!

De mandarijn ziet haar al aankomen en wringt zich met al zijn kracht weer in zijn kapotte jasje.

Ze pakt het schoteltje waar de mandarijn een verwoede poging doet om net te doen of ze nergens wat van af weet, en loopt ermee richting achterdeur.

De deur piept en kraakt en zucht, vooral omdat die dit ritueel al zo vaak heeft meegemaakt en weet wat er straks gaat komen.

Eenmaal buiten loopt ze naar de compostbak, opent die met een gezicht opzij trekkend van de walm die daar uitkomt zetten en ze gooit misnoegend de afvallige en opstandige mandarijn met een harde kwak in de bak!

Kloink, zegt de mandarijn en schrikt van de harde klap van de dichtvallende deksel.

Zo! Hij denkt dat hij veilig is daar in dat donkere hok.

Ondertussen bemerkt hij nogal wat beweging naast zich.....

Wat?? Hallo! Hallo!!! Is daar nog een leuk mandarijntje misschien?????

Voor hij het beseft wordt hij bruut genomen door een kudde witte krioelende wezens die al hevig en zeer snel hem van zijn zo dierbare schilletje afhelpen!

Neeeeeeeeeeeeeeeee!!!!!!! 

Het geluid van de gillende mandarijn, verstomd...het wordt stil in de bak.

De achterdeur zucht nog maar eens diep...........

©