Monsieur Bean

Stel je eens voor, zit je midden in de Franse Bourgogne. 

In een auto met zijn vieren, al uren in de bloed verzengende hitte, op zoek naar een oud stekkie waar mijn reisgenoten zich een jaar of 30 geleden hadden verloofd……….

Hele discussies en verwarring omtrent de route die zou moeten worden gereden. Maar goed. 

Stokbroodje of wat achter in de auto, paar flessen wijn en natuurlijk konden de Camembert en Brie niet achterblijven. 

Aangezien wij vanuit familiegewoonte gewend zijn om altijd overal op voorbereid te zijn onderweg, was er een grote hoedanigheid aanwezig aan messen, borden, glazen en ander handig gereedschap en gebruiksartikelen, waarvan je later denkt ….waarom……. waarom sleep ik altijd van die zooi mee, die dingen dus!

Omdat we al een dag of wat hadden vertoeft in de Bourgogne en ons hadden gesetteld in een hotelletje midden in het dorp vlakbij onze favoriete Cave, was de meligheid alom aanwezig.

U snapt dat er al menig liter wijn doorheen zat in die dagen en we nu even die dierbare en sentimentele plek op wilde zoeken. Ook op dringend verzoek van het eeuwig verloofde koppel.

Ik meen mij te herinneren dat zij juist op die dag van onze tour hun jubileum hadden!

Er werd een hevig en uitgebreid repertoire in de auto gezongen, geschreeuwd en geblert van heb ik u daar! 

Alles is zo’n beetje wel de revue gepasseerd. Ik deed vrolijk mee, maar was zo op dreef en kon mijn beurt bijna niet meer afwachten, mag ik nu, mag ik nu????

De verveling sloeg intussen al toe en ze waren het zat. 

Mijn kans! Jaaaaaaa eindelijk kon ik mijn debuut maken.

Ik zette mijn naar mijn mening perfecte imitatie neer van Mr.Bean!

Al lachend om mijn eigen humor, liepen de tranen van het lachen al snel over mijn wangen.

Maar de rest van mijn gezelschap was intussen al quasi chagrijnig geworden en besloten dat ik mijn mond maar moest houden.

Me van geen enkel kwaad bewust, poogde ik toch stilletjes mijn mini imitatie in de auto los te laten…

Ik werd terstond op mijn plaats gewezen en het zwijgen opgelegd. 

Mijn tranen van de slappe lach, die ik wel had dus, droogde spontaan op en ik voelde me hoogst verontwaardigd!

Ik snapte er niets van! Vond het bijna perfect wat ik deed, een 1 op 1 imitatie! Maar mijn talent werd niet erkend en de sfeer was al snel in gesnauw hou nou eens op tot hou je bek omgeslagen.

Maar ja diegene die mij een beetje kennen, gaf ik de moed dus niet op natuurlijk………. 

Ik heb in mijn eentje heel stiekem op de achterbank, toch binnensmonds mijn Mr. Bean momentje zitten uitvoeren en was mijn eigen hard lachende tot tranen geroerd publiek!

Ik had gewoon pijn in mijn buik van de pret! 

Al was dat niet geheel tot plezier van mijn reisgenoten. 

Afijn, wij zijn uiteindelijk toch nog aangekomen op de heuvel onder de boom bij de picknickbank……..

Heheh, de rit was lang, heet en zeer bewogen. 

Met veel plezier alle vreterijen uitgepakt en de rest aan drinkwaren. Ons heerlijk aan tafel neergezet en ja ………….

God was was het daar mooi!!! 

Helaas was er op dat moment geen schaduw en de hitte was op zijn sterkst.

We hebben wat rondgelummeld en een toost uitgebracht.

Ja het was tenslotte feest, niet waar!

Ik herinner me mijn teenslippers nog in de hete zon met al dat stoffige fijne steenzand, vol met zingende krekels en wespen, heel veel wespen!!!!

Ja tijd om op te stappen! De fun was er wel een beetje vanaf. Het mooie romantische plekje van toen , was in het heden niet meer zo mooi en eigenlijk flink dor en kaal!

Nog snel wat gegeten en gedronken, plasje in een verdord struikgewasje..en hoppa weer richting auto!

nou je begrijpt het wel……………..weer die lange rit terug!

Elke toon die maar uit mijn mond kwam werd direct afgekapt en ik werd verbannen naar het land van no more Mr. Bean!!!

Gelukkig is het allemaal achteraf toch heel leuk geweest, zoals dat meestal dan is. 

En we hebben ons in het hotel opgefrist om daarna fantastisch te gaan dineren op het dorpsplein in het lokale restaurant. Suprême!! Fantastique!!! 

Dan heb ik het over het eten en de wijn……………….

Het water loopt me nu alweer uit de mondhoeken als ik daar aan terug denk.

Het was een top korte vakantie die altijd werd gecombineerd met het halen van een paar honderd liter Bourgondische wijn, die we dan thuis zelf bottelde!

Maar tot op de dag van vandaag…………..

Zodra ik Mr. Bean zie, komt er spontaan een glimlach van oor tot oor bij mij tevoorschijn en ik kan het weer niet laten……………..

©