Echo van de vrijheid

©

Ik zie een hand..........de vingers staan gespannen en roepen om hulp

Ze zijn omhult met een dikke wazige massa van onbekendheid

Heb je het tegen mij? Ja jij!!!! Help me! Ik poog om je vingertoppen te raken maar ik redt het net niet.....

Ik moet me echt compleet verrekken en uitrekken om je hand in de mijne te krijgen....

Ik heb je beet, ik voel je warmte en ga trekken..... Steeds harder want je wilt los, vrij........

Met al mijn kracht en macht trek ik je uit de verstikkende massa die je heeft omringt....

Eerst je hand, je pols, je elleboog, je hele arm.........

Ineens was daar je schouder, een been een heup en daar............JIJ!!!!!

Door de kracht trok ik je als uit een vacuüm en plopte je tegen mij aan...........

Je kijkt me onderzoekend, vriendelijk en opgelucht aan....... maar je ziet me niet echt.....

Ik voel je lichaamswarmte tegen mij aan en de echo van mijn verlangen kaatst op jou terug......

Even was daar een momentje van het waarnemen, het voelen en het gezien worden........

Maar al snel leiden jouw ogen zich een blik verder, van mij af..............

Daar waar de vrijheid lonkt en er zoveel te zien en te beleven valt.........

Al beschaamd draai jij je ogen van mij af en laat je hoofd wat zakken............

De aandacht is weg, al snel vervlogen naar andere oorden en mensen......

Ik aanschouw je van een afstand en voel nog steeds jou indruk op mijn bestaan geprint....

Het doet mij verdriet dat je mijn hand hebt losgelaten en bent verder gegaan...........

Hoop, was mijn lijntje naar wat er heel even was........ Maar ik zie je je vleugels uitslaan

En je vliegt van mij af zonder om te kijken........dat raakt mij diep......

Waar zijn mijn eigen vleugels...... Ik tracht om met mijn armen op mijn rug naar ze te zoeken....

Daar!! Nog niet geheel volgroeid en ik steek mijn hand uit......... Ook ik hoor mezelf nu roepen om hulp.......

Wie weet is er wel iemand die ook mij kan vrijlaten..............

Dan vlieg ik naar jou of kies ook een ander richting...... Hoor!!! Mijn echo al klinkend................... ©

Nachtwacht

 ©

Ik wacht op de nacht in al zijn pracht en glorie

De stilte doet mij op adem komen en verwonderlijk naar boven staren

Geen zicht voor ogen,  zo donker is het hier

Mijn hoofd zachtjes  achterover gedrukt in de stoel, raak ik net met mijn haar het kussen

Ik geef mij over en vertrouw erop dat zij haar werk goed zal doen

Als een fluwelen deken vol flonkeringen roept zij haar volgelingen

Met zijn miljoenen tegelijk zingen zij het lied der eeuwig en ontelbaarheid

In koor dansen zij stuk voor stuk een eigen ritme met af en toe een gast doorlatend met haast

Met een flikkerlicht zo helder want stel je voor dat je tussen al dat moois niet opvalt

Het is net een pronkeman die zich uitslooft voor een eventuele paarpartner

Ik besef me dat ik naar een reflectie kijk van mijn eigen zijn

Al die sterren zijn als al mijn sproetjes, die dansen ook zo vrolijk over mijn lijf

Het warme, donkere, fluwelen mysterie is wat ik uitstraal

Het verlangen om ze aan te raken en er tussen te huppelen of mee te zweven is als in mijn dromen

De nieuwsgierigheid en honger naar het ontdekken is wat ik wens dat mij ooit overkomt

De maan kijkt rustig toe, en gaat zijn eigen gang want alles is immers in evenwicht

Het voelt zo vertrouwd, alle wijsheid in pacht tegelijk in één ogenschouw

Eeuwenlang heeft dit beeld zich laten bewonderen, velen zijn gefascineerd

Niemand heeft ze ooit kunnen doen opeisen en beheersen

Wij als nietig onderdeel zouden daar van kunnen hebben geleerd

Als ik een glimlach voel opkomen, lachen zij mij vriendelijk terug

Wanneer er door mijn ontroering een traan mijn ogen verlaat, fonkelen zij nog harder

Alsof ze mij vertellen, kom heb vertrouwen het is goed, het is allemaal ok

Een diepe zucht ontsnapt er aan mijn bewustzijn en mijn lijf laat los

Een gevoel van gelukzaligheid doet zich meester en ik geniet van dat moment

©

Clouds

 ©

©

©

©

Leaves

©

©

©

Forgotten Souls

©

On the island of the forgotten, rises the armour

Veil the winter even though its warm 

Cluttering all over the curses drooling about lost songs

Summer is long gone for the forsaken ones

It last their past common sence to waken up the cold

Remember all about the others who have gone before they must

Hail Hail, them all gathering heads al near by

Whispering the words of wisdom of that old song alas!

Their unspeaking eyes are luring across the waves

So long has it been while they have rising the glass

One by one they start to sing, the old song of the forgotten island of souls.....

 ©

Flowers

©

©

©