Druppel voor druppel, laat jij een echo na van je verleefde bestaan
Als een ballet van oceanen, waarin jouw dromen weerklinken
Je ogen vertellen een verlangen, die bijna onweerstaanbaar tastbaar is
De ruimte om je heen, vult zich met een welsprekendheid van rust
De schoonheid, van de warme klanken van jouw onvervulde wensen
Die raken vederlicht de snaren van mijn ziel, als in een verlate ontwaking
Het trillen van mijn vel, gonst door het heelal bij jouw aanblik
En prachtige wolken vormen zich een doek, vol schone kunsten
De zaden van het kunnen, smelten samen van wellichtheid
Zij werpen een stroom van paden, naar nog onontdekte mogelijkheden
Tot zij daar zijn aangekomen, wacht er de weg van twijfelende verwarring
Wanneer ontfutseld van warsigheid en angsten, zal de poort zich openen naar het zijn
©

Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hoi, heb je me wat te vertellen over mijn blog, laat me het gerust weten. Ik bijt (nog) niet ;)