Een verdwaalde gedachte

Mevrouw de Edelachtbare! 

Ik vraag u om een uitstel van dit belachelijke proces!

Orde! Orde in de zaal! 

Ramt zij met een ongeduldigheid, waar de arrogantie vanaf spat!

Ik wens u beiden direct te spreken in mijn kamer! 

Ik schors de zaak voor 2 uur. BAM!

Ik zit daar stilletjes met verbijstering naar dit schouwspel te kijken en zak langzaam meer onderuit in mijn zeer onbehagelijke stoel.

Gaat dit nu allemaal over mij?

Waar hebben ze het in Godsnaam toch over?

Het gaat compleet langs mij heen en ik trek me steeds meer en meer terug in mijzelf.

Ik krijg te horen dat ik 2 uur de tijd heb om even bij te komen. 

En sta als verdoofd op en slaapwandel de zaal uit……….

Voor ik het besef sta ik buiten. 

De zon verrast met ferme steken en zij waarschuwt me om wakker te worden en te blijven!

Ik loop de treden van de prachtige oude trap langzaam af, tree voor tree.  

Als in een slow motion, die me meevoert naar de onontdekte werelden van de waanzin.

Ik zoek een bankje op in de zon, want dat is het enige wat me nu nog op deze idiote wereld wakker houdt.

Bij de les blijven, sis ik mijzelf streng toe. 

Ik haal het elastiek uit mijn haar.  

Dat lucht op, het irriteerde me al de hele morgen.

Mijn lange sluike haar valt als een sluier over mijn schouders. 

Ik schud het nog even los, om de herinnering van het opgedot te zijn geweest los te kunnen laten. 

Vrijheid, vrijheid………………………

Alles schreeuwt dit sterke verlangen in mij uit! 

Vrij zijn van alle waanzin die mijn leven vervuilde en kleineerde tot een onbenullig propje uitgekauwd papier in een overvolle prullenbak.

Mijn gedachten dwalen weer af…….. 

Ik maak je af! 

Ik vermoord je en begraaf je hier op het land en geen hond die je ooit nog terug zal vinden! 

De haat spatte eraf en ik kromp weer ineen. 

Het geschreeuw snijdt als een weergaloze echo door mijn ziel! 

Ooit was ik je grote liefde!  

Ja ooit was ik je muze, je allerliefste, je mooiste die je ooit had gehad. 

Geen vrouw begreep jou zoals ik dat deed…………………

Tot de dag kwam dat je werd verveeld en je naar jouw smaak te weinig aandacht kreeg……………….

Langzaam begon je je te ontpoppen als een monster. 

Ik noemde je op het laatst Dr. Jekyll en Mr. Hyde. 

Je was totaal ontoerekeningsvatbaar met al je gedaanteverwisselingen. 

Je onuitputtelijke drang naar vrouwen, adorering en leugens……….. 

Bedreigingen en woedeaanvallen........

Ik haal nog eens diep adem…………. 

Mijn god wat een waanzin, het leek wel een grote nachtmerrie. 

Die ooit zo mooi begon………. 

Ik stop al het fysieke geweld ver weg in de beerput van mijn wanherinneringen.

En gooi daar ook al de vernederingen en bedrog en vooral veel leugens bij in. 

STOP! 

Ik wil vrij zijn…………..vrij van dit afschuwelijke drama wat mijn leven zo heeft doen vervuilen.

Ik word geroepen, nu al? 

Ik kom traag overeind met 2 enorme bakstenen in mijn schoenen om vervolgens als een uitgeputte strijdster de trap op te klimmen.  

Om naar de zaal van waanzin terug te moeten strompelen.

Ik kijk jou aan en jij kijkt me nog net zo haatvol aan met een speels vals lachje om je lippen. 

Je bent niets veranderd. 

Toneelspel is je gegeven en je bent erom beloond. 

Je nieuwe muze zwijmelt naar je op en kijkt mij vuil aan……………

Achter mij hoor ik een sissend geluid wat lijkt op een geschudde colafles die op springen staat.  

Ik kijk om en zie daar je zus…………… 

Ja het zit overduidelijk in de familie, die gekte.

Mijn advocaat sommeert me bij zich, hij fluistert in mijn oor en trekt me naar beneden op mijn stoel.
Hij zegt, je blijft rustig en kijk  mevrouw de rechter aan als ze je aanspreekt. 

Ik wordt gevraagd om mijn getuigenis………………..

Er valt een akelige stilte in de zaal.

Ik hoor mijzelf mijn verhaal vertellen. 

Het is net of ikzelf er naast sta en alles aanhoor……….. 

Vanuit mijn buik zwelt het op en perst er een berg ellende uit, waarbij de tranen hun weg proberen te zoeken als een soort harmonie tussen mijn woorden en gesnik. 

Alles loopt synchroon alsof er een orkest een droevige symfonie speelt waarbij de rechter zo af en toe op de grote trom slaat. 

Blijkbaar is er een constant protest roep van de gedaagde aan de gang, die mij totaal ontgaat……….

Ik loop leeg………….

Eindelijk bevrijd ik mijzelf van alle ingehouden leed en waanzin. 

Ik ben blijkbaar ondertussen gaan staan om mijzelf nog duidelijker te kunnen laten horen. 

Ga zitten, snauwt mijn advocaat…………….

Weg is mijn beroering……….

Alles is weg. Losgelaten, foetsie. 

Als in een verdwaalde gedachte heb ik het losgelaten en ben ik het kwijt………………

De rest van het proces heb ik niet eens meer meegekregen…….

Ik ben vertrokken naar een andere wereld, die van mijn dromen, in mijn veilige haven, die van mijn toekomst.

De rechter heeft mij mijn eis toegewezen blijkt en ik krijg mijn wel verdiende erkenning en gerechtigheid.  

Zoals het al had moeten zijn.
Wie had dat nu ooit nog kunnen denken na al die tijd en strijd……………

Ja, het is nog steeds een wens en een verdwaalde gedachte…

Totdat………………….

©

Levensecht

Jij staat daar.
Met een air en de uitstraling die menigeen doet verwijden. Kom vooral niet te dicht bij mij in de buurt.

Juist die houding maakt je woest aantrekkelijk voor vele vrouwen.
 
We zijn in een prachtige door een balkon overdekte ruimte.
Her en der staan indrukwekkende ronde marmeren zuilen als wachters van het rijk.

Het is een feest, ik heb een cocktailglas in mijn hand en zie mijzelf gekleed in een prachtig luchtig licht doorzichtig gewaad.

Ik voel mij op en top vrouwelijk maar ook heel kwetsbaar.
 
Ik werp een schalkse blik naar je op, diep opgerakeld vanuit mijn "ik heb geen interesse look."

Jouw ogen raken net op dat moment die van mij en ik ervaar een enorme bliksemschicht door mijn hele lijf.

Ik zit te rillen  van verbijstering.

Wat is dat nu, wat gebeurd er met mij. 

Ik kijk verdwaasd om me heen en ik zie jou net nog even, ook zo verbaasd naar mij kijken.

Jou blik wil zich niet meer van mij loslaten en je fronst je rechter wenkbrauw. 

Je wordt weggerukt door 5 vrouwen die smeken om jouw aandacht.

Ze nemen je mee, om je voor zichzelf te spreken zien te krijgen. 

Je kijkt nog eenmaal om naar mij.

Dieper dan dat kun je me niet raken, je ogen dansen over mijn ziel en raken mijn hele bestaan aan en verwarmen mijn  lijf.

Ik kan het niet geloven. 
Kijk je nu echt naar mij? Waarom?

Je hebt allemaal bloedmooie vrouwen om je heen,  je kunt elke vrouw krijgen..

Ik sta op en loop een stukje verderop en draai me om, van je af.  
Ik kan het niet bevatten.

Ik mijmer  even weg en nip aan mijn glas.

Ik sta geleund tegen mijn marmeren vriend.
Die steun kon ik heel goed gebruiken.
Samen staren we uit over de prachtige tuinen, zo ongelofelijk adembenemend liefdevol aangelegd.

Ik voel ineens een warme hand op mijn schouder en ik draai me half om en  mijn benen zijn als was.  
Jij bent het......

Je pakt me voorzichtig beet, ondersteund mijn taille en trekt me naar je toe. 
Voor ik het besef proef ik je warme volle lippen op de mijne en je kust me zo hartstochtelijk dat ik niet meer weet waar ik ben.

Eindelijk! Hoor ik je fluisteren.  
Eindelijk heb ik je gevonden.........

Ik kijk je verlegen aan en jij lacht naar me en zegt wees niet bang ik meen het echt.
Mijn vragende blik wordt beantwoord met, ja jij! 
Jij was het al die tijd al, ik durfde je nooit te benaderen tot ik het zonet in je ogen las..................

Ik zei ik dacht altijd dat je een hekel aan me had, je deed zo grof en afstandelijk.
Hij glimlacht weer en kust me vol overtuiging.   
Hij pakt mijn gezicht en kijkt me in mijn ogen.  
Hij zegt nee, ik was gewoon overdonderd door jou, dat is alles.

Ik voel me zo intens dolgelukkig dat ik het niet kan bevatten, dit voelt zo geweldig en groots aan, als meant to be. 
Ja dat is het!
Met zijn warme heerlijke lijf tegen mij aan en zijn armen als een welkome deken om me heen.

Het is ongelofelijk, het lijkt wel een sprookje, een droom.......................

Toen werd ik langzaam wakker.  
Helemaal confuus en compleet ondersteboven. 
Tranen over mijn wangen van geluk en tegelijk van ontgoocheling. 
Het voelde zo levensecht aan.........

Het was ook te mooi om waar te zijn.............

 Tot op de dag van vandaag komt het met vlagen terug,  dat gevoel en ik begrijp nog steeds niet waarom jij dat ooit voor mij zou kunnen voelen...........
Het was immers maar een droom.............

©