Voorwoord.
Vrouwe Justitia anno 2016
Vrouwe Justitia anno 2016
Een vrouw , Godin zelfs, als beeltenis, als vertegenwoordiging voor het recht, rechtvaardigheid.
Zij die afweegt tussen goed en kwaad, geblinddoekt ook nog eens. En wat wil dat
juist de vrouw meestal het onderspit delft bij “Vrouwe Justitia”.
Rechten zijn nog steeds ver te zoeken. De man als dader krijgt nog steeds meer
rechten en zijn plichten worden al te vaak kwijtgescholden ondanks zijn vaak
afschuwelijke daden.
De vrouw raakt haar huis, thuis, eigendommen, huisdieren, geld en sociale leven
kwijt. Terwijl de man dat mag behouden en vrolijk verder gaat onder het
stalken en bedreigen door. En zijn nieuwe
dame ondertussen in een afhankelijk positie weet te wurmen. Al zijn leugens
gelovend uiteraard en dat wordt bevestigd door “Vrouwe Justitia” door
uitblijven van een veroordeling of straf.
Vrouwe Justitia in mijn geval in Duitsland, idem dito.
Het is ongelofelijk dat een mannelijke dader ongestraft weg kan komen met
geweld, diefstal, bedreiging en vernieling!
Men heeft medelijden met de arme man omdat hij misschien wel zijn huis
kwijtraakt maar de arme vrouw die zonder iets op straat is gevlucht voor haar
leven moet wederom het onderspit delven. Wat dat betreft is onze evolutie geen
steek verder gekomen dan de Cave-man fase!
De rechten van de vrouw hier in Duitsland zijn ook onderontwikkeld en je moet
vooral geen herrie schoppen hierover want ze zijn al zo blij dat we al zo ver
zijn gekomen!
Het moet niet gekker worden!
En dan nemen we duizenden “gevluchte vrouwen “op met hun bizarre verhalen en
ervaringen in een land wat zelf geen hol beter is!
Oei, zeg dat vooral niet. En waag het niet om een vergelijking te maken met een vlucht uit een oorlogsgebied wat heet
Thuis, met een vlucht uit een ander
oorlogsgebied, want dan ben je immoreel en je hebt er immers zelf voor gekozen!
Ja wij vrouwen kiezen er namelijk voor om masochistisch te leven en bewust te
kiezen voor een gewelddadige relatie!
Slikken moet je en vooral je mond houden. Nou dat ben ik dus niet meer van
plan!
Hoe willen wij hier gevluchte vrouwen helpen uit oorlogsgebieden ? Als de
autochtone vrouw hier al zelf geen recht krijgt?
Wij vrouwen moeten elkaar helpen en vechten voor onze rechten!
Zonder dat gebeurd er niets. De enige die ervan beter worden zijn de mensen die
ons rechtssysteem vertegenwoordigen en zij die ons zouden moeten vertegenwoordigen en uiteraard de
daders.
Die meestal met een waarschuwing of korte detentie als je als vrouw geluk hebt, of
er met een taakstraf vanaf komt maar daarna weer lekker in jullie gezamenlijk huis
mag wonen en genieten met het liefje wat
hij zws al had naast jou . Samen op jouw
bank zittend en jouw droom aan het leven
zijn op hun manier, tot de volgende misdaad roept.
Het is zo frustrerend te beseffen dat het “schijnbaar” recht wat vrouwen horen
te krijgen of beter gezegd dat recht wat wij denken te hebben en te horen
krijgen een grote façade is!
Terug naar de Middeleeuwen, waar vrouwen met een grote mond als Heksen werden
bestempeld en levend verbrand werden op de houtstapel. Nou zo voelt het nog
steeds!
Ja mevrouw dan moet u aangifte doen, al doen we er weinig mee, maar dan staat
het in ieder geval in het systeem voor het geval er “echt” iets ergs gebeurd………….. Alsof
je wederom een klap in je bek krijgt.
Dat is het systeem waar “Vrouwe Justitia “voor staat. En laat ik nog maar
zwijgen over alle andere reacties. Ja we zijn nog nergens, maar daar kom je pas
zelf achter als jij zelf aan de beurt bent
als vrouw ;)
Ik wens je heel veel succes en hoop echt dat het jou bespaard zal blijven!
Enne mocht je heel toevallig in je kring zo een “vrouw” kennen die zoiets
meemaakt, steun haar alsjeblieft, laat haar niet alleen door deze hel gaan.
Alvast bedankt!
10 Bladzijdes
10 bladzijdes lang, vol opsommingen en herinneringen. Een
laatste poging van bloed zweet en tranen. Jaren lang kwellingen van
nachtmerries, pijn, verdriet, wanhoop, woede en slapeloze nachten vol stress. Juridisch
geharrewar en onrechtvaardigheid, frauderende advocaat en maar te zwijgen over
de tegenpartij.
10 bladzijdes uit mijn leven. Vol hebbedingetjes, erfenisstukken, eerste
aankopen, cadeautjes.
Met liefde verzorgd, bewaard en gekoesterd. Handige spulletjes voor in de tuin,
keuken en huishouden. Prullaria ’s van weleer. Serviesgoed van oud Tante Grad,
albums vol foto-herinneringen.
Vaasjes van mijn moeder, gereedschap van mijn vader, zo maar een klein deeltje
van alles, maar wat mijn leven wel dankbaarder en kleurrijker maakte.
10 bladzijdes vol met
mijn liefde voor de natuur. Mijn liefste harige wezens op de wereld, mijn Hartekinderen,
mijn andere troetelkinderen met veren en zonder veren. Dag en nacht heb ik voor
ze gezorgd en ze maakte mij gelukkig. Hartverscheurende keuzes moeten maken om
voor mijn leven te vluchten en hun achterlatend. Wetend dat het voor de meesten
slecht zou gaan aflopen.
10 bladzijdes vol hoop, dit ook eerlijk terug te mogen
krijgen, zoals het recht zou moeten geoordeeld hebben. 4,5 jaar lang vechten
voor mijn eigen rechten, mijn dieren en mijn bezittingen.
10 bladzijdes uit een relatie, wat bleek echter verpakt te zijn in
een grote schijnvertoning.
10 jaar lang belazerd en om de tuin geleid door iemand waarmee je je kostbare
leven hebt gedeeld. 10 jaar lang je liefde te hebben gegeven aan iemand die
nooit in staat zal zijn ooit van iemand te houden.
10 bladzijdes lang vol verlangens, idealen en dromen,
emotieloos verpletterd door een gewetenloos persoon. Met goedkeuring van de Duitse
Vrouwe Justitia.
10 bladzijdes uit 10 jaar van mijn leven. Getuigenis van een
hoofdstuk dat helaas niet zo goed afliep.
10 bladzijdes van
hard werken, huizen verbouwen, dromen opbouwen en dat vervolgens afgepakt te
krijgen vermorzeld in een gewelddadig einde.
10 bladzijdes van eenzijdige liefde, verlangen naar liefde,
echte liefde, schijnveiligheid en bedrog en bedreiging.
10 bladzijdes wat rest, een getuigenis ontkent, uitgelachen,
vernederd, geslagen, geschopt, belogen, bedrogen, bedreigd en vernederd en
vervolgens belachelijk gemaakt en misbruikt.
Ik heb plaats gemaakt voor de volgende 10 bladzijdes voor de volgende(huidige) vrouw,
die helaas hetzelfde te wachten staat, zoals ook die voor mij. Ik voel met haar
mee, ook al is zij nog (bewust) onwetend en bang om ook al haar dromen te zien
verpletteren zodra ze de waarheid aanvaard en aanschouwd.
Misschien zal zij op een goeie dag mijn 10 bladzijdes nog eens teruglezen die
ik haar heb gestuurd en met een heldere realistische kijk beseffen dat ook zij een leugen leeft.
Ik ga verder met de komende 10, 20, 30 jaar van mijn leven
en begin nu echt aan een nieuwe bladzijde, een schoon blad, vol hoop, liefde en vertrouwen in mijn eigen leven en
dromen, die mij nooit meer door wie dan ook afgenomen zal en kan worden.
