Ik heb vandaag alles eens flink door gelucht, alle ramen en deuren tegenover elkaar open gezet.
Het pad aangeveegd en de tuinbankjes van de neergevlijde herfstbladeren ontdaan.
Ik kijk eens even in het rond in mijn prachtige tuin. Wat een genot om in te mogen vertoeven!
De prachtige oude bomen staan er zo trots bij en overal komen er de paddenstoelen in groepjes of alleen tevoorschijn.
Ik haal even diep adem en voel me intens gelukkig. Mijn hondjes kijken me verwachtingsvol aan en houden hun kopje schuin. “Gaan we nog even een stukje lopen vrouwtje?”, lijken ze me te vragen…….
Ik haal mijn poncho over de rugleuning van de rustieke schommelbank weg en sla deze over mijn schouders. Ik schuif mijn klompen uit en ga even zitten om mijn wandelschoenen aan te trekken.
De hondjes worden langzaam gek van ongeduld, want ze weten wat er zo gaat gebeuren. Ook de poezen kronkelen inmiddels al snorrend om mijn benen heen.
Klaar om te gaan, let’s go! En weg zijn ze, besnuffelen elke plant en boom alsof ze hier nooit eerder zijn geweest, tong uit de bek hangend en een grijns van oor tot oor. Ook de meerdere tuinbeelden worden niet overgeslagen en het pootje gaat dan uiteraard even omhoog, hond voor hond……….
De poezen rennen als dwazen erachteraan. Ik aanschouw dit prachtige decor met een diepe tevredenheid. Ik ben zo ongelofelijk gelukkig!
Ik raap onderweg af en toe een tak van de grond op en gooi deze ver voor me uit. Ze genieten de rakkers, met volle teugen.
Check onderweg ook even verschillende bomen die ik de laatste wandeling al had opgemerkt.
Die moet nodig gesnoeid, die mag wel om……...Ja mijn houtvoorraad slinkt al aardig. Ik ben in mijn enthousiasme zo aan het fikken geweest met mijn heerlijke houtkachels, er moet immers ook weer een nieuwe houtvoorraad worden aangelegd.
Wat is er nu romantischer dan het zagen en hakken van vers hout. De heerlijke lucht en de oerkracht van de arbeid. Om het daarna mooi te stapelen als een waar kunstwerk, zodat het kan gaan drogen voor volgend jaar.
Ik kijk nog eens om me heen. Ach mij hoor je niet klagen met 1 hectare eigen bos, dat is toch fantastisch!
Ik ben inmiddels aangekomen bij een van de vele natuurvijvers, en besluit om even uit te rusten op het oude natuurstenen bankje. Mijn aandacht wordt getrokken door iets bewegend in de waterkant, het zijn wat kleine salamanders die zich terugtrekken uit het water op het droge en zich een schuilplaats zoeken onder het bladertapijt in het bos.
Verderop zie ik een knalrode eekhoorn omhoog schieten. Razendsnel is het beestje uit het oog verdwenen. Ik zie alleen nog een dikke pluimstaart om de boom verdwijnen in een dikke holle knoest hoog in de boom.
Mijn adem stokt even van dit spektakel, de hondjes hadden zijn geur al reeds op gesnoven en waren flink opgewonden. De poezen lagen rustig naast mij op het bankje.
Het wordt inmiddels al wat frisser en ik sta op en besluit om langzaam terug naar het huis te lopen. Ik draai me om en zie al het beestenspul achter me aan hobbelen in een rij, om me dan vervolgens met een spurt in te halen.
Vanuit het bos kom ik over mijn gazon langs mijn prachtig aangelegde Oosterse tuin. Waar de bamboe planten al teder ritselend mij verwelkomen. De windklingels zingen zachtjes een lied op de golven van het herfstbriesje.
Ik loop er rustig doorheen met ontzag voor de stilte die de tuin van nature oproept.
Dan doemt mij de aanblik van het immens wonderlijk stulpje op. Als een soort verrassing, op een plek waar je het niet verwacht.
Wow! Ik verwonder me nog steeds elke dag over dit bijna Goddelijke oord waar ik in leef.
Mijn lijf kleurt warm van de liefde en ik loop naar mijn mooie veranda.
Ik trek daar mijn schoenen uit en pak wat hout mee en loop naar binnen.
Steek alvast een houtkachel aan terwijl ik alles weer sluit, de dag is bijna om…..
Ik plof op mijn asociaal grote lounge bank neer met een heerlijk glas wijn al reeds ingeschonken.
Staar als betoverd in de vlammen. De poezen op schoot, intens gelukkig snorrend en hun nageltjes voorzichtig uitzettend in mijn huisdeken die over mijn benen heen ligt gedrapeerd.
De hondjes liggen heerlijk tevreden op het warme karpet tegen mijn voeten aan.
Mijn blik dwaalt langzaam weg van dit sprookjes tafereel in de kamer, door de rest van het huis……….
©
