 |
| © |
Met een zacht rukje ontdoe ik mijn vulpen van zijn hoedje…....pfffflopppp, zegt hij.
Blij dat hij het daglicht weer eens mag aanschouwen.
En laat hij zich vol overgave door mijn vingers en mijn gedachten sturen ………..
Er zit me iets dwars…. Al dagen!
Het vreet aan mijn ingewanden.......
Het vreet aan mijn ingewanden.......
Ik bespeur een grote mate van onrust, van onzekerheid in mijn achterkamer.
Daar waar het lichtje wat anders zo helder fonkelt en nu manken vertoont……
Ik pak mijn nieuwste Led zaklamp en probeer het manco te vinden.
Echter mijn nachtblindheid verstomt elk vermogen tot verlichting.
Mijn immer vrolijke inborst is getroffen door pijnlijke momenten.
Het aloude patroon van het invullen om de schijnbaarheid van het weten te vergoelijken, heeft zijn intrede gemaakt……..
“Joehoe”……., roept het; “Ik ben het maar! Ik dacht..je hebt vast wat hulp nodig!”
De weegschaal van wellus en nietes maakt overuren……..
Het gewichtje wat zou moeten beslissen, is er met de redelijkheid vandoor gegaan!
Af en toe komt er een postbode, die belt aan….
Ik smeek hem om goede berichten.
Hij verstaat echter mijn taal niet en trekt een nietszeggende blik om vervolgens ongeïnteresseerd zijn schouders op te halen en weg te lopen………….
Mijn achterkamertje staat ondertussen vol ongeopende post, vol boodschappen, kaartjes uit een ver verleden en dozen vol geschenken…………
Ik had alles bewaard voor later……………..als…………
Echter dat later is al zo vaak langs gekomen en aan mij voorbij gegaan…………..
Zonder die kans te pakken en alles te gaan inzien…….
Mijn buik protesteert heftig………….
Het is een aloud gevecht tussen hart en verstand…..
Tussen dromen en werkelijkheid…….
Tussen en wolken en betonblokken ………
In de vergangenheid van het leven, mijn leven…………..
Sta ik wederom op een kruispunt…………..
Mijn meest kwetsbare zelf, pas deelgegeven aan de sleuteldrager van mijn keuze.
Dat is ook wat mijn zekerheden hebben doen verwarren en mijn lampje doen manken……
Angsten heersen over de ingewanden van het spaarzaam verlichte achterkamertje……
Laat ik los…..of blijf ik nog even………..
De knoop in mijn buik vervliegt bij de hoop en verstart weer bij de dominante onzekerheid van mijn ongeduld..
Afwijzing is niet immer aanwezig in dit lied der zielsroerselen.
Het is een aangeleerd gegeven om die onzekerheid te verexcuseren……..
De wispelturigheid van de dagen tarten mijn gemoedsrust…..
Van golvende massa’s in al de ledematen naar het immens eenzame verdriet der niet controleerbare
Kwetsbaarheid is de naam……………..
De naam van de kwelgeest die de vlinders in mijn buik tot oproer hebben gebracht…………….
Zoveel mogelijk van links ….naar rechts………….. de balans van de zekerheid in twijfel brengend……………..
Zelfs de Duitstalige cd van Jan Smit, waar mijn buren blijkbaar gek op zijn, brengt mij tot tranen…………
De noten zijn een harde dobber voor mijn hart……………
Ik kan ze niet meer doen bedwingen en laat de galmen over me heen varen………
Mens , je leeft!!!!!!!!!
Dankbaar voor het vermogen om dit te ervaren….Nooit gedacht dat het nog mogelijk zou zijn…….
Ik zou moeten dansen, zingend door de straten van Jupiter en zweven op de sterren van het onbekende………
Elke vlinder zijn vrijheid moeten geven, met het vloeien van deze inkt…..
Wolken vol bravoure al bungee jumpend aan de mooiste ster!
De tijd zal het me leren…………………
©
