Hart ♥

Mijn warme Hart,

Ik ga proberen je mijn gevoel te delen.

   Hoe moeilijk ik dat ook soms vind.

Soms verstop ik je het liefst in een gouden kistje.

Maar jouw levenslust kan niet worden ingedamd.

Ik zie en ervaar alle glooien en spelonken van jouw reis door het leven.

Zie alle hoop en teleurstellingen van het te doorlopen heden.

Ik zie alle littekens en happen eruit gehouweeld.

Ik zie alle deuken en rotte stukjes, behoedzaam weer opgepoetst.

Maar ik zie ook de intense gloed die jij verspreidt.

Ik zie je passievol kloppen en het bloed door je heen ruisen.

De borstkas flink toegenomen om je te beschermen.

Het verstand en gevoel samengeklonterd met het groeien van je inzichten en liefdes.

Ik schrijf je deze brief omdat ik je soms moeilijk kan bereiken.

Dan staakt het transport, of dan blijf je eenvoudig gewoonweg liggen.

Ben ik afgeleid door het dagelijks leven.

Of dringt mijn wezenlijke verstand zich op, om jouw plekje in te nemen.

Lief hart, je bent mijn zegen. 
Mijn sterkste en tevens ook mijn zwakste punt.

Soms voel ik me aan de goden overgelaten als het om de liefde gaat.

Soms een ferme liefde, duidelijk en aanwezig, soms ook sluimerend en onaantastbaar.

Dan weer knalt het erin en schokt je hele wezen en doet het je harder werken dan ooit.

Je smacht en smeekt alsof elke slag je kan gaan doen begeven.

Soms krimp je in van angst en bezorgt het je danig overlast.

Ook wel dat je gewoon zweeft en je zingt op de melodieën van je gevoel.

Je barst soms bijna uit je voegen van mededogen, empathie en compassie.

Echter kan je ook ontploffen van woede, van verbijstering en ongeloof.

Ik hoor je soms zingen als de mooiste nachtegaal ooit.

En soms heerst er alleen de stilte................

Dan tik je zachtjes door en stroomt je levenspirit als een beekje door de vallei.

Je bent een zeer ervaren dierbaar en vooral waardevolle vriend geworden.

Waarvan weinigen de sleutel hebben of ooit kunnen krijgen.

Dat is de sleutel die verder gaat tot dieper dan je kern.

Die past op het slot van je ware wezen, je ziel.

Jij bent de bewaker en doet dit met heel je zijn.

Velen hebben getracht je te kraken, of de sleutel te veroveren om hem vervolgens weg te gooien als oud vuil.

Anderen trachten hem te kopiëren om ongevraagd binnen te kunnen komen.

In mijn leven ben ik slechts een aantal keren iemand tegengekomen die mijn sleutel mocht gebruiken.

Helaas wisten zij  deze niet te hanteren alhoewel zij dit wel poogden............

Ze draaiden de andere kant op ipv de richting van het hart.

Of zij begrepen je niet of waren eenvoudig niet op hetzelfde ritme aanwezig.

Lief hart, ik ben zo blij dat je nog steeds de hoop vasthoudt.

Het geloof in het samenglooien van 2 naar 1 ritme.

Het geloof in de mensheid, dat je soms doet huiveren.

Het helen van al je opgelopen wonden.

Het sterker worden door al je ervaringen van het proberen.

Dank je wel voor alle liefdes die ik mocht ervaren door jouw ogen.

Dank je wel voor alle kwetsuren en pijnen die ik heb doorstaan.

Daardoor heb ik de mens mogen worden die ik nu ben.

Dank je wel dat ik weer mag hunkeren, verlangen en mag dromen.

Hopen op dat ritme wat ons past.

Dat zal samensmelten als een prachtige melodie.

Jij weer zal glimmen en trots mag zijn als vanouds.

Dank je hart voor al je werk en hoop en geloof.

Voor het in leven houden van mijn bestaan.

Voor het koesteren van mijn dromen.

En mijn ziel te voeden en te doen groeien................

©