maandag 27 mei 2013

Onverschrokken



Het je eens zo volgepakte leventje
langzaam afgebrokkeld tot slechts een schaduw
door God en alles zijn verlaten
blijft er enkel en nu alleen
de wortels van je bestaan 

De wezenlijk kern van je zijn
om alles af te kunnen schudden
al het verdriet en al je pijn
al je verwachtingen,  al je verlangens
al je hersenspinsels, al je eisen
al het leed van de wereld en dat van jou
 
Los van alles te kunnen wezen
laat het je meevoeren door de wind
om ergens anders opnieuw te beginnen
vers en fris gereboot, onverschrokken
zonder ballast en zonder zorgen

Laat je wortels weer aangroeien en zich aarden
in het nieuwe stukje onbetreden grond
genietend van het leven
laat het overkomen wat je is bedeeld
 
Een nieuw begin een nieuw leven
als een zaadje wat staat te ontpoppen
vol energie en levenslust
intense adem en beleving
leef  en wees gerust

 ©

zaterdag 18 mei 2013

Eruptioneel




Zenuwachtig en doch enigszins wat opgewonden, loop ik door het huis.
Nogmaals alles even nalopend, ja het is goed zo. 

Als een madam trek ik nog snel even het kussen op de sofa recht, zodat het lijkt of je er altijd welkom op bent.....

Ze kijkt me aan en fluistert zacht, kom..........vlei je neer,  ik bescherm je en koester je.........

Geen rust in mijn trillende lijf, tel tot tien en haal diep en rustig adem......in.......en weer uit.........

Almachtig, dat is lang geleden dat ik me zo heb gevoeld. 

Mijn blik trekt zich een weg door de spleten van mijn half openstaande lamellen.

nee........nog niets...... al turende in de verte van de oneindigheid van het moment.

Zou hij dan wel komen? Kan hij de weg naar mij wel gaan vinden? 

Plots kruipt er een kolonie mieren dwars door mijn buik, in een tempo die het gevoel niet kan behapstukken. 

Wat weer een reactie veroorzaakt vanaf mijn onderbenen.  

Mijn haren gaan als in galop, maar wel netjes op een rij achter elkaar aandravend, richting de buik om zich daar te doen samensmelten. 

 Een  nieuwe species die zich als een eruptie spontaan heeft doen ontwikkelen.


Mijn veelvuldig bezoek aan mijn toilet schept een verbazing op het glazuur.

Nimmer is hij zo aandachtig en vaak bezocht. 

Hij glimt van trots , zich niet beseffende dat hij slechts is gebruikt voor eigen doeleinden.

Mijn oren spitsen zich, hoor ik daar een auto stoppen? ja........de deuren slaan dicht er valt een stilte. 

Het kloppen van mijn hart overstemt de geluidloze luchtverplaatsing van mijn opwinding.

Ik hoor voetstappen en het piepen van mijn ongeoliede hekje, wat mij nu als muziek in de oren klinkt.

Ik probeer mijzelf bij elkaar te rapen, want de atoomdelen vliegen door de atmosfeer van hoge verwachtingen.


De bel gaat.........zucht.............ik wacht nog even een klein moment en tel de seconden van verlangen.

Met een ruk gooi ik de deur open en mijn adem stokt...........

Ik kijk en verdrink in de mooiste ogen die ik ooit heb gevoeld, tot in mijn kruin en tenen.

De woorden zijn ongezegd en verstomd door de fysieke aantrekkingskracht die zich deel van ons samenkomen heeft gemaakt.


Er verschijnt een meesterlijke glimlach, zowel op zijn machtig mooi gevormde lippen als in de twinkeling van zijn ogen.................
Nog even langer en ik bezwijk.

Ik zie jou.........en jij ziet mij........ meer is er niet.........


De wereld verdwijnt, we zijn samen. 

Dat is alles wat het universum altijd al had voorzien wat stond te gaan moeten gebeuren.........






maandag 13 mei 2013

Een half vol kopje


Haastig loop ik iets ondoordacht de deur uit en ik schrik als ik glasgerinkel achter me hoor. Ik draai me om en zie tot mijn spijt dat ik iets te enthousiast ben geweest.

BUT! Dat wordt glas ruimen en de glazenzetter bellen voor een nieuw deurruitje.........
Dat was nu juist niet de bedoeling in mijn haast. 

Al bukkend poog ik de scherpe glasscherven zo fatsoenlijk mogelijk bij elkaar te rapen.

Auwwwwwww, ja dat was te verwachten. Hevig bloedend loop ik naar binnen, waar lagen die focking pleisters nu ook al weer.
Ondertussen druipt het bloed uit mijn gewonde vinger langs de palm van mijn hand, als een riviertje op dreef, op de keukenvloer neer. 

Ook dat nog. Aanrecht onder, lade onder, maar de pleisters gevonden!

Na een flink gehannes en drie pogingen en pleisters verder, is de wond toegedekt en kan ik gelijk even het (hoef je niet te bukken)stoffer en blik pakken om de rest op te ruimen.

Hallo, Schuesssssssssssssss!  
Hoor ik ineens...........JAaaaaaahaa brul ik toe!
Mijn buurvrouw; Hallo wie gehts? Gut, sehr gut! Aber jetzt habe ich leider kein zeit fur dich....... entschuldigung. Ok,  nächste Mal wieder!  (zei ze) 
Schuess, Schuess! 

Pffffffffff dat liep gelukkig met een sisser af.
Aangezien ik er ben achter gekomen dat mijn voorheen verwilderde tuinkatten, in feite haar tamme huiskatten zijn...... En ik daar een tirade over had verwacht dat ik ze bijvoer enzo.....
Ben ik dus maar weer mooi onderuit gekomen.

Ondertussen krijg ik het heen en weer van die but kwaliteit pleister want hij laat al weer los.
Mijn haar hangt ook al voor mijn ogen en het blik valt om.
Ik sta ook met het handvat van de stoffer in mijn hand en die stoffer heeft zich er bij neergelegd om maar eens flink in staking te gaan.


Ik gooi alles neer en ga mezelf een kopje koffie inschenken. Fuck it! 

Dag afspraak, dag raam, dag bloedende gapende wond, dag buuf, dag dag!

Al wachtend vol ongeduld besef ik me, luisterend naar het ferme kreunen van de senseo dat ook die wel eens de brui eraan kan gaan geven.
Hetzij in elk moment dan, weliswaar.  

OMG wat een herrie! Een 06 lijn is er niets bij! 
Ik kan hem altijd opgeven voor de late night tv shows op rtl 4 ofzo, kan ik er misschien nog een
extra centje mee verdienen. 

Nee, niet ik kreunend, maar mijn senseo ;)
Een schijtbeetje geeft hij me, halve bakkies tegenwoordig. 

Hoppa, op het nog te doen lijstje ermee!

De deur stond nog open en de inmiddels tamme buurkatten lopen over het glas en bloedsporen regelrecht naar mijn keuken. 

Ze snuffelen eens goed aan het geweld wat er zich heeft afgespeeld en lopen met een hoge rug en fiere staart langs mijn benen te strijken. 
Ze kijken me met een multi mega zielige ik heb zo'n hongerblik aan.........Met een licht hartverscheurend  schor klinkend miauwtje er achteraan....
 
Ga weg! Jullie hebben een vrouwtje! Stelletje oplichters, mij een beetje voor de gek houden ....
Voor ik het weet heb ik de bus al weer in mijn handen met daarin de kattenbrokjes.
Ja, hoor loop trouw naar buiten en vul gestaag de bakjes voor de zogenaamd uitgehongerde katten......
Dankbaar kijken ze me aan. Ja ja! 
Ok ik ben een mietje! Ik geef het toe!

Mijn koffie is intussen hartstikke koud geworden, dus al mopperend nog maar een nieuw bakkie inschenken.......
Heheh, effe zitten. Ohh sjit, eerst maar mijn afspraak afbellen en het hele iets wat ongeloofbare verhaal vertellen, waarom ik niet ben komen opdraven....

Pfffffffff ook weer geregeld. Sjonge wat een dag. Verveel me nooit :)
Gelijk de glazenzetter gebeld en de verzekering. Alles is geregeld.......

Katten blij, economie weer draaiende gehouden, gordijnen dicht en languit op de bank! 

Ik beweeg me vandaag niet meer!

Met een kloppende vinger, lauw half bakkie koffie, een enorme puinzooi in mijn gang en keuken, besef ik me; Nou dat viel toch allemaal wel weer reuze mee.
Het had veel erger kunnen wezen ;) 


                                                                       ©