Het is al laat.
Ik moet gaan slapen, maar ik heb geen zin.
Ik wil elke seconde van de dag meepakken, zonder wat te missen.
Het is zo voorbij..................
Mijn lijf gilt van uitputting, ga naar bed!
Ik vecht met alle macht.
Nee, ik wil niks missen.
Dit is mijn tijd, mijn kans, mijn leven.
Wie beloofd mij dat er weer een morgen zal zijn.
Wie stelt mij gerust dat het oké is om te gaan slapen.
Maar.... maar.... maar..... altijd weer opnieuw
Wie is de dief van mijn vertrouwen.
Wie is de beul van mijn liefde.
Waar is de gouden regenboog.
Ik zie enkel simpel geluk, kleine dingen.
Stap voor stap opnieuw in het leven staan.
Eindelijk de blinddoek af....
De scheuren in mijn hart herstellend, tastend naar een nieuw begin.
Kom, het is goed.
Ga maar slapen, hoor ik mezelf fluisteren.
Morgen weer een nieuwe dag.
Weer een nieuwe herinnering.
Een open boek, een lege bladzijde vol glinsterende moed.............
©
vrijdag 15 februari 2013
donderdag 14 februari 2013
Twitterdome
- De zweetdruppels van mijn ongeblust verlangen lieten haar sporen achter op netvlies van mijn vermoeide ogen........
- Tergend langzaam richtte zij zich op uit de warm gewelfde contouren van haar stoel. Met nog een indruk van haar spoor, stilletjes verdwijnend
- Ik verdraai zonet mijn nek om te kijken waar de dag is gebleven........
Er dreef enkel en alleen nog een odeur voorbij bij de beweging van de luchtverplaatsing van mijn verbazing
©
maandag 11 februari 2013
The Blossoms of the lake
![]() |
Till the darkness has come to take me away from the harvest of my day thoughts, I shall relieve the dreams of earlier past and keep them warm
my heart to open up Uncluttering the memories of your eyes, staring at Not worthy of the amount of disagreement of the expectations from my soul We shall witness the blossoms of the lake of our existence And the shrivel of the sounds of the silence |
©
dinsdag 5 februari 2013
zo even
Er rest alleen het gesuis in mijn oren, het snorren van de oude pc, het tikken van mijn vingers op het toetsen bord.
Ik schenk mezelf wat in.
Het oude lampje maakt overuren en kijkt mij bedroefd aan, niet weer zo een lange nacht.......
Ik neem een slokje van de pomptueuze rode wijn en zet zachtjes het glas neer, nog net niet op het randje van mijn overvolle bureau.
Ik staar minutenlang naar het witte scherm voor mij, zoekend naar een begin.
Is dit het begin of is dit het einde.........
©
zaterdag 2 februari 2013
Het licht
Abonneren op:
Reacties (Atom)


