Heated up

When you light up a fire, the heat stays long after the flames are gone
©

Heel even...........

Terwijl langzaam de grijze lokken de strijd met mijn voorheen blonde haren aan het winnen zijn, mijmer ik even weg.......

Diepe rivieren van zorgen hebben zich een weg gebaand op mijn voorhoofd.

Zal het dan toch zo gaan lopen?

Ik veeg een verdwaalde haar van mijn wang af. Lichtelijk geïrriteerd door dit gebaar, duik ik nog dieper in de bank weg.

 

Mijn hart speelt met vuur in mijn borstkas, de vlammen slaan alle kanten uit.

Haal een hap lucht naar binnen, tel tot tien, hoor ik mezelf hardop zeggen, en adem weer diep uit!

De crisis is voor nu bezworen, de angst ebt zich langzaam weg en maakt plaats voor een dikke natte traan die over mijn gezicht naar beneden sijpelt.

Hoe heeft het ooit zover kunnen komen?

Ik zoek een plaid die ik over mijn aangedane lijf drapeer.

In de hoop dat het mijn koude hart zal doen verwarmen...................

Er draait een grote kei in mijn maag rond, die probeert er door de nauwe opening weer uit te komen.

Mijn zintuigen staan wijd open, mijn geest dwaalt steeds verder af………

De rillingen denderen over mijn rug alsof er net iemand over mijn graf heeft gelopen.

Waarom, waarom in Godsnaam moest het zo gaan?

Met een harde klap schrik ik uit mijn verleden, ontwaakt uit de nachtmerrie.

Een diepe diepe zucht, opluchting maakt zich van mij meester. Je bent veilig, het is voorbij...................
 ©

Ut puntneusje van de zalm

Vele jaren later kwam ze er eindelijk achter.
Ze is geen gewone doorsnee vis, nee ze is een zalm.
Die springt tegen de stroming in, gaat haar eigen gang. Ferm en sterk en speels als wat.
Menig beer heeft haar geprobeerd te vangen, zagen al de lekkerste gerechten voor zich.
En hadden de barbecue al reeds met gloeiende kolen aan staan.

Zou ze  dan misschien een uitzondering op de al eeuwenoude regel zijn?
Een nieuwe vorm van een haaizalm of een walviszalmachtige?
Een zalm met stekels, of wel misschien met een puntneusje.
Onbebarbecuebaar! Ja dat was ut!
Een te wilde ontembare puntneusje van de zalmachtige, met een welriekende geur verspreidend zodat ze onaangetast door de wilde wateren zou kunnen blijven rond dwarrelen.

Tot er op een dag geen beer meer was die haar uitdagingen wilde aangaan, geen jacht meer op haar wilde maken.
Alle andere zalmen bleven ver uit haar buurt, want zij was slecht nieuws zalm.
Daar wilden ze niet mee gezien worden laat staan geassocieerd.
Haar schubben begonnen al reeds wat slijtage plekken te vertonen door al het wilde gedrag van jaren. Hier en daar een graatje meer of minder. De glans leek langzaam weg te ebben in het zonlicht.

Totdat ze op een dag uit lag te rusten op een stil windloos zonnig plekje en er een grote donkere schaduw langs haar heen verscheen. Even schrok ze! wat was dat nou, zo dicht bij haar?
Een puntneus kwam als eerst, dan een prachtig markante verschijning, met brede vinnen en een licht grijze gloed over zich heen dat weerkaatste in het prachtige zonlicht. Wie is dat , dacht ze. Een koningszalm met een chronisch verstopte puntneus had haar verschijning gezien. En was gecharmeerd door haar eigenwijze gedrag en vertederd door haar manier van zwemmen.
Zeg schoonheid, zullen we samen een stukje stroomopwaarts zwemmen?
en zo zwommen zij samen weg, langzaam en betoverend totdat zij uit het zicht waren verdwenen.

 ©

De verwondering

Een goeie vriendin van mij zei me vandaag, het wordt tijd om een nieuwe blog te gaan schrijven.

Ja, dat ben ik helemaal met haar eens!

Nu heb ik in de afgelopen 14 jaar al zoveel blogs, columns, verhalen, anekdotes geschreven, allemaal op

verschillende sites, onder verschillende namen dat ik eigenlijk een complete nieuwe start zou moeten gaan maken.

In deze jaren heb ik al zoveel meegemaakt, zijn er zoveel dingen in mijn leven drastisch veranderd.

Dat het eigenlijk wel eens tijd zou moeten worden om het op papier te gaan zetten, in een nieuwe blog, column of desnoods in boekvorm..........

Maar ja dan slaat de onzekerheidsduvel weer toe, kan ik het wel, lezen mensen die shit wel, zitten "ze"hier wel op te wachten...

Je kent het wel het eeuwige gezever om de boel maar weer voor 10 jaar vooruit te schuiven.

Ondertussen zit ik me toch maar weer overal tegen aan te bemoeien, vooral op facebook, dat ik wel

eens denk:  hahah, volgens mij denken mensen echt wie is die muts eigenlijk?

Nou, ik dus!

Ik loer en beloer en bekijk, doe indrukken op, leer en begeer en verleer, verbijster, lach me rot, erger me kapot, en waardeer.

Ik bega, ik ervaar, ik voel, ik bedoel, ik leef!, streef, beef, ik verlang, ik verafschuw, ik luister, ik kijk, ik leef mee, ik huil mee.

Elke dag nieuwsgierig, gewenst, genegeerd, gestalked, soms vernederd, soms verdrink ik, ik bulder, ik droom, ik herleef, ik herinner.

Ik verwonder me, ik bewonder, soms verveeld, soms benauwd, ik ontwikkel, ik groei mee, ik beleef.

Woorden, foto's, muziek clips, plaatjes, kunst, tekeningen, schilderijen, symbolen, alles over iedereen en niemand.

Het is een wonderlijk iets, zomaar voor de grijp, om in mee te gaan...................

Ergens in een huis, kunnen jouw woorden, jouw foto, jouw muziek een ziel raken, een wond doen helen, een verwachting scheppen.

Een troost bieden, een opening in een vastgelopen situatie geven, nieuwe mensen te leren kennen, contacten onderhouden, soms weer opnieuw opbouwen.

Nu wil ik niet dat mijn schrijven als een halleluja gedoe wordt gezien, om bijv. facebook te zien als een giga fenomeen!

Nee, ik wil voornamelijk zelf bewust worden waar ik mee bezig ben en wat het voor mij doet en betekend.

Als het jou of die ander ook kan raken op een goede manier, is dat geweldig meegenomen.

Laten we zeggen, doe er mee wat je wilt!
 ©